Onze Douzelagepartner in Roemenië: Siret
Siret ligt in het meest noordelijke puntje van Roemenië, op een steenworp van Oekraïne en heel dicht bij Moldavië. Niet echt een plek waarvan je zegt “kom, daar gaan we deze zomervakantie naartoe!”.
Siret – gelegen in het district Suceava – telt ongeveer 10.000 inwoners. Het is, zeker in onze westerse ogen, arm. De wegen zijn slecht en vaak nog onverhard, de natuur is mooi maar rauw, de huisjes langs de wegen hebben achterstallig onderhoud, wat kleding aan de lijn anno 1980, een paar verdwaalde kippen en een geit, een boer die zelf nog handmatig ploegt en meer zwerfhonden dan inwoners. Als je in je airco-bus door het landschap rijdt, kan het verschil niet groter zijn.
Het is ook een gemeente die een wethouder heeft die verantwoordelijk is voor de belangen van alle etnische groepen die woonachtig zijn in dit gebied. Dat zijn er namelijk veel: Duitsers, Italianen, Oekraïners, Polen en natuurlijk Roma. Hoewel de wethouder voor die laatste groep niet echt warmloopt…
Deze diverse mix aan nationaliteiten is door de geschiedenis heen in dit gedeelte van Roemenië terecht gekomen. Ook was er een sterke vertegenwoordiging van Joden in de regio, maar zij die de oorlog hebben overleefd, hebben Roemenië ingeruild voor Israël.
Door de gemengde achtergrond van de inwoners, kent de regio vele kerkvormen. Zo leven (Grieks)orthodoxen naast protestanten en katholieken.
Siret is gelegen in het historische Moldavia, een voormalig vorstendom dat zich uitstrekte van de oostelijke Karpaten tot de rivier de Dniester. Het rijk bestond tussen de 14e en 19e eeuw. In deze periode (15e en 16e eeuw) werden ook de zeven orthodoxe kloosters gebouwd die nu op de UNESCO-werelderfgoedlijst staan. Deze kloosters zijn van top (plafond) tot teen (plint), van binnen én van buiten bedekt met fresco’s. Aangezien ze in die periode ook wel doorhadden dat regen, wind en zon niet al te beste vrienden zijn van de beschilderde buitenmuren, zijn de daken overdreven overhangend gebouwd en bieden hiermee enige bescherming. Het zijn prachtige getuigen van een eeuwenoude boetedoening voor de wreedheden van de oorlogen die in die periode haast onophoudelijk in deze regio werden gevoerd.
In mei 2015 was Douzelage te gast in Siret. We vlogen op Bacau, een zeer desolate industriestad en vanuit Bacau was het nog zo’n drie uur tuffen over deels slecht wegdek naar Siret. De ontvangst was allerhartelijkst. De Roemenen spreken redelijk goed Engels, zeker de jeugd, en zijn grappig genoeg allen zeer verbonden met het world wide web. Ik zeg ‘grappig’, omdat het contrast zo groot is tussen een nieuwe smartphone in ieders hand en de algemene indruk van een regio die ogenschijnlijk tussen middeleeuwen en de 80er jaren is blijven hangen.
Onze conferentie die grotendeels over duurzaamheid ging, was interessant en het geheel was goed en liefdevol georganiseerd.
Waarschijnlijk herinneren enkelen van jullie je onze Benelux duurzaamheidsconferentie nog, gehouden in januari 2015 in ‘Ontmoet Anna’. Alle geïnteresseerden in Meerssen en omstreken waren welkom om de conferentie bij te wonen en gedurende drie dagen hebben we veel van elkaars duurzaamheidsinitiatieven kunnen leren. De getrokken conclusies hebben we in groter verband in Siret doorgenomen om zodoende te kunnen implementeren in breder Europees verband.
Nu denk ik stiekem tóch terug te willen gaan gedurende een zomervakantie. De regio intrigeert gewoon. De kleine, arme boertjes, de verouderde industrie, de grote zalen met TL-verlichting, die doorgaan voor restaurants (waar je voor € 5,- max een hele maaltijd krijgt), de flessen spa gevuld met huisgebrouwde likeuren die rijkelijk vloeien, de prachtige en ruige natuur, de eeuwenoude kloosters in schril contrast met de communistische architectuur als een niet zo stille getuige van een periode die eindelijk is afgesloten, de mooie, mineure muziek én die vriendelijke Roemenen die zo hard werken om de achterstand van hun land weg te werken: dit alles biedt een mix die wat mij betreft een uitgebreid bezoek meer dan waard maakt!
Annigje Kruytbosch
