Carnaval in Granville, Les Copains d’Abord
Heel eerlijk? Ik ben niet zo’n carnavalsvierder. Het zit als westerling gewoon niet in mijn DNA. Wél sta ik graag langs de kant en bewonder de prachtige pakken en lees hardop de Limburgse teksten – scheef hangend op enthousiast in elkaar geflanste karretjes – zodat de snedige crux me niet kan ontgaan.
En nu worden we zomaar gevraagd om carnaval te komen vieren in Granville, Normandië! Dit is de stad waar Douzelage in 1991 eigenlijk werd geboren. Samen met de Ieren uit Bundoran, Engelsen uit Sherborne en een charmante Luxemburgse uit Niederanven zijn we van de partij. Douzelage Granville vindt het leuk om ons allen in een verkleed zonnetje te zetten.
Bij aankomst krijgen we twee zoenen. Of je iemand kent, of het man naar man is of welke combinatie dan ook, het doet er helemaal niets toe. Je krijgt gewoon twee zoenen, op elke wang eentje. Ook krijgen we uiteraard lokaal gefabriceerde cider met nog een scheutje cassis. Het drinkt als limonade, dus mocht je de dag helder van geest willen doorkomen is enige voorzichtigheid geboden. We slapen bij de mensen thuis. We eten de door onze gastvrouwen en -heren moedig in elkaar gezette maaltijden. Moedig omdat we met velen zijn. Tafels en stoelen worden overal vandaan geplukt en al snel ratelt het gezelschap in het Frans en het Engels en begrijpen we elkaar uiteindelijk altijd. Dat is nou eigenlijk in een notendop wat zo leuk is aan Douzelage: de persoonlijke noot in een vreemde omgeving en oprechte interesse in elkaar. Buitenland komt binnen.
We worden meegenomen naar highlights van de omgeving, zoals het geboortehuis van Dior en de indrukwekkende Mont Saint Michel, een rotsachtig eiland voor de kust van Normandië, dat
bekend staat om z’n spectaculaire getijden, maar toch vooral om die prachtige abdij daterend uit de 11 eeuw.
Maar we komen natuurlijk vooral voor hét carnaval van Granville, zowaar UNESCO immaterieel en cultureel erfgoed. Het trekt jaarlijks meer dan 250.000 feestvierders. Dus mooi pakje aan en gaan!
De optocht heeft 47 wagens en nog wat ‘losse’ gezelschappen. Langs de kant staan betekent dus héél lang langs de kant staan, want het duurt zeker meer dan drie uur voordat de stoet voorbij is getrokken. Maar de bonte, ultra enthousiaste stoet verveelt geen moment.
Er wordt ongenadig veel confetti gegooid. Tonnen vol staan op de wagens en het publiek heeft voor de gelegenheid de zakken tot elke mogelijke rand gevuld. ’s Avonds – na eindeloos mezelf te hebben ‘uitgeschud’ – dwarrelt er toch nog confetti vanuit de meest ondenkbare – niet nader te benoemen – plekken…
We hebben fantastisch weer: het is fris, maar zeer zonnig. Het kleurenpalet is overweldigend, de muziek is ritmisch en hard, iedereen danst en zorgt ervoor dat de toeschouwers worden meegezogen in het feest. Het enthousiasme werkt heel aanstekelijk.
Net zoals bij ons, hebben de groepen allemaal een thema: volle bak satire. Natuurlijk voor de buitenstaander moeilijk te begrijpen, aangezien het meestal om lokale thema’s gaat. Hier en daar krijgen we wat uitleg, maar ook zonder uitleg is het geen moment saai.
Granville heeft geen prins, maar een koning. En hoewel een erebaan, staat deze arme koning elk jaar op de laatste dag van carnaval terecht. Tegenover een heus tribunaal. En hoe zijn advocaten ook voor hem pleiten, hij wordt altijd schuldig bevonden. En ter dood veroordeeld…… Gelukkig hebben we dat niet meer hoeven meemaken. Ik heb me oprecht zorgen gemaakt om die arme koning. Hij gaat namelijk helemaal alleen dobberend op een bootje de zee op en wordt daar in de fik gestoken en door de vlammen verteerd. Ik heb vreselijk doorgevraagd: “Zit hij echt op dat bootje? Klimt hij er wel op tijd uit? En hoe zit het met de temperatuur van de Atlantische oceaan begin maart?” Ook voor een erebaan is dit wel een heftig einde! Bij terugkomst zie ik de foto’s van zijn terechtstelling: heel dramatisch, maar duidelijk een pop. Ik kan weer opgelucht ademhalen. Wel jammer van het bootje.
En tot slot: op één van de foto’s zien we een carnavalswagens met de tekst Les Copains d’Abord en dat betekent: vrienden eerst. Precies dat. Ook over de grens. Trump en de zijnen zouden er nog wat van kunnen leren…
Zijn jullie na het lezen van deze korte sfeerbeschrijving geïnteresseerd in meer Douzelage-activiteiten? Kom dan bijvoorbeeld op 19 maart om 19.30u naar onze ALV in Connect5 op de markt van Meerssen.
Diezelfde avond houdt Jules Ortjens (Maastricht University, FASoS en fractievoorzitter van Volt in Maastricht) een lezing om 20.30u met als thema: “Europa van de regio’s: hoe kunnen we ons als Europa klaarmaken voor een tijdgeest die ons niet meer de gunfactor gaat geven”.
Graag opgeven via info@douzelagemeerssen.nl
Hopelijk tot de 19e maart!
Annigje Kruytbosch